De invloed van het koude voorjaar
Het koude voorjaar heeft voor een trage beginontwikkeling gezorgd. Zeker als de rug in één keer wordt opgebouwd, moet de poter veel moeite doen om boven de grond te komen. Door de hevige buien en het ontstaan van een dikke korst, wordt de weg naar het licht nog zwaarder gemaakt. Meestal grijpen ziekten zoals Rhizoctonia dan om zich heen. Al moet ik zeggen dat ik dit tot nu toe nog niet veel heb gezien. Misschien nog net te vroeg om hierover te kunnen oordelen. Wel is het opvallend dat op een aantal percelen de moederknollen welke niet zijn behandeld, al voor een groot gedeelte zijn weggerot of beter gezegd, niet meer zijn terug te vinden. Dit zou ook nog wel een ander gunstig effect kunnen geven. Zwakke knollen, latent besmet met één of meerder bacteriën, laten nu ook al heftige symptomen zien waardoor ze vroeg zijn weggerot en geen knollen vormen.
Intensieve teelt
Afgelopen winter hebben we wel een weekje vorst gehad maar het effect is mede door de sneeuwval minimaal gebleken. Op sommige plekken zijn er erg veel aardappelopslag planten te vinden. Dat is een plek waar de coloradokevers hun gang kunnen gaan. Maar ook door het nauwe bouwplan in ons land krijgen de aaltjes de kans zich weer verder te vermeerderen. Ondanks dat de vorst niet de diepte in is gegaan ervaren de meeste telers dat het een positief effect heeft gegeven tijdens het voorjaarswerk.
Schimmelweer
Een paar weken geleden heb ik gedacht, de bieten staan op de langste dag niet dicht. Het kan verkeren! Ook in de aardappelen is het bijna onvoorstelbaar hoe hard het gewas groeit. De combinatie van vocht, temperatuur en beschikbare mineralen zorgt voor een explosieve groei. Dit geeft echter een slap gewas waarbij er in een week meerdere bladetages bij komen. De gunstige weersomstandigheden in combinatie met de opslagplanten, hier en daar een niet afgedekte afvalhoop en de weelderige groei maakt het gewas gevoelig voor schimmelziekten zoals Phytophthora, Alternaria en Sclerotinia. Maar ook roodrot zal op natte structuurplekken haar kans grijpen.
Resistentie tegen Phytophthora
Voor zowel de gangbare- als de biologische teelt hebben de aardappelkwekers Phytophthora resistente rassen ontwikkeld die in bijna alle marktsegmenten hun intrede hebben gedaan. Het gaat hierbij om meer dan 20 rassen welke inmiddels zijn geïntroduceerd met een totale pootgoedaangifte van bijna 700 ha. Daarnaast zijn er nog 10-tallen onderweg die op korte termijn de markt gaan betreden. Voor de biologische teelt betekent dat de onzeker periode van wel of geen oogst achter de rug is. Ook de gangbare teelt kan volop gebruik maken van deze rassen. In combinatie met een goed adviseringssysteem kan het spuiten tegen de aardappelziekte worden gereduceerd tot bijna nul. Oplettendheid is geboden! Het is niet zo dat deze rassen niet ziek kunnen worden. De meeste rassen bezitten één resistentiegen. De schimmel ligt op de loer en probeert hier doorheen te breken. We kennen dit fenomeen vanuit bijvoorbeeld de tarwe waar de gele roest in het verleden bij een doorbraak ook schade heeft gegeven. Resistentie-management is dus belangrijk. Wat houdt dit in? Goed monitoren in het veld is belangrijk. In de biologische teelt betekent dit bij aantasting direct branden zodat de schimmel zich niet verder kan vermeerderen en in de gangbare teelt moet er dan, meestal aan het eind van het seizoen, een paar keer worden gespoten. Het is erg belangrijk dat de Phytophthora varianten zich niet verder vermeerderen. Op deze wijze kunnen we langer gebruik maken van deze resistentie bronnen. Op termijn zullen de kwekers met complexere resistenties komen die de duurzaamheid nog verder verbeteren.
Voorkomen is beter dan genezen
Hoe het seizoen zich verder gaat ontwikkelen is nog onzeker. Loof en stengelbeschadiging door bijvoorbeeld hagel of hevige windstoten geven invalspoorten voor ziekten zoals Sclerotinia (rattekeutelziekte). Bij aanhoudend vochtig weer ligt ook Alternaria op de loer. Regelmatig het gewas controleren blijft een verstandige activiteit.
